Աֆորիզմներ Երջանկության մասին
Բախտը` երկչոտ սիրուհու նման, չնայած սիրում է պարգևել իր բարեհաճությունը, սակայն հարկադրում է մեզ պայքարել իր համար։
Երջանիկ է նա, ով կարող է հավատարիմ մնալ իրեն։
Երջանկության իսկական արժեքն իմանում են միայն այն ժամանակ, երբ նա արդեն անհետացել է։
Ինչպես մարդկանց երջանկությունը, այնպես էլ դժբախտությունը, կախված է ոչ միայն արտաքին հանգամանքներից, այլև` յուրաքանչյուր մարդու հոգեվիճակից։
Երջանկությունը նման է արեգակի։ Որպեսզի մարդու համար լավ լինի, հարկավոր է գոնե ոչ մեծ ստվեր։
Երջանկությունից մարդիկ ավելի են հիմարանում, քան` դժբախտությունից։
Մարդու համար չկա ավելի մեծ երջանկություն, քան ամբողջ հոգով որևէ բանին տրվելը։
Պարապությունը երեխաների երջանկությունն է ու ծերերի դժբախտությունը։
Ուրիշի երջանկությունը մեզ միշտ չափազանցված է երևում։
Մարդը որքան ավելի երջանիկ է, այնքան ավելի քիչ է ուշադրություն հատկացնում իր երջանկությանը։
Մեծ բախտավորություն է դժբախտություն չիմանալը։
Երջանիկ պատահականությունները սակավ են հանդիպում, իսկ դրանց օգտագործել իմացող մարդիկ` ավելի սակավ։
Եթե երբևէ` հետամուտ լինելով երջանկությանը, դուք նրան գտնեք, ապա ակնոցը փնտրող պառավի նման դուք կհայտնաբերեք, որ այն միշտ եղել է ձեր քթին։
Երջանիկ է այն կյանքը, որը սկսվում է սիրուց ու ավարտվում` կրքով։
Որքան ավելի երջանիկ է ժամանակը, այնքան այն ավելի կարճ է։
Մարդու կյանքը լի է երջանկությամբ` գլխավորապես նրա համար, որ մշտապես նա սպասում է, թե այն շուտով կլինի այդպիսին։
Նա, ում երջանկությունը չափից դուրս է երես տալիս, դառնում է տխմար։
Նա չէ երջանիկ, ով այդպիսին է թվում ինչ-որ մեկին, այլ նա, ով իրեն զգում է այդպիսին։
Երջանկությունն ավելի դյուրին է գտնել, քան պահպանել։
Դժբախտությունը երբեք չի ընկճի նրան, ում չի խաբել երջանկությունը։
Եթե դու չես կարողանում օգտվել բախտից, երբ նա ինքը լողում է դեպի քո ձեռքը, մի տրտնջա, եթե նա անցնում է կողքով։
Կույր է ոչ միայն երջանկության աստվածուհին` ֆորտունան, նա հաճախ կույր է դարձնում և նրանց, ում երջանկացնում է։
Բարձրագույն է լինում միայն այն երանությունը, որը հառնել է հուսահատության ծայրագության խորքերից։
Տխմարը երջանկությունը փնտրում է հեռուներում, իմաստունն այն աճեցնում է իր կողքին։
Մենք ամենից հաճախ երջանկություն ենք կոչում այն, ինչ ինքներս չենք փորձել։
Ուրախությունն ընդունակ է ստորություններ գործելու, դժբախտությունը` երբեք։
Ուրախ մարդուն ողջ աշխարհն ուրախ է երևում։
Վարդի փշերից գանգատվելու փոխարեն ես ուրախանում եմ, որ փշերի մեջ վարդ է աճում։
Ուրախությունը մարդուն դյուրահաղորդ է դարձնում, դժբախտությունը ստիպում է նրան խորասուզվել ինքն իր մեջ։
Նա, ով ուրախ է, և նա, ով թախծում է, իրար չեն հանդուրժում։
Գովեստը հաճելի է լսել գովեստի արժանի մարդկանց շուրթերից։
Ուրախության ամենապայծառ բռնկումները մեր մեջ սովորաբար առաջանում են անսպասելի կայծից։
Եթե մենք բավարարվեինք գտածով, մենք երբեք էլ ոչինչ չէինք գտնի։
